Zo nu en dan word ik door een van mijn netwerkcontacten gevraagd om het gesprek aan te gaan met iemand die het zelfstandig ondernemerschap ambieert. Dat zijn gesprekken die ik altijd met veel enthousiasme voer en waarin ik vooral ook belicht wat er allemaal komt kijken bij ondernemer ‘zijn’. Opstarten is één ding. Volhouden (vol vertrouwen) is een ander ding.
Zulke gesprekken hebben meestal een reflectieve werking op mij. Wat kan ik een ander nou vertellen over ondernemerschap terwijl ik zelf vier jaar onderweg ben? Ben ik wel een ondernemer? Indien ja, wat voor ondernemer ben ik dan? Dergelijke vragen doemen ook regelmatig op als ik als businesscoach studenten begeleid op het gebied van ondernemerschap aan de Haagse hogeschool.
Als ik de theoretische kaders erop nasla ben ik wel degelijk een ondernemer. Ik heb inmiddels twee bedrijven en werk ik voor eigen rekening en risico. Ook mensen in mijn omgeving betitelen mij, op basis van de dingen die ik doe, als ondernemer. Ik ben iemand die niet graag stil zit en altijd nieuwsgierig is naar nieuwe dingen ontdekken. Sommigen noemen dat rusteloosheid, ik noem dat mijn intrinsieke motivatie om mijzelf te blijven ontwikkelen.
Deze intrinsieke motivatie is precies te reden waarom ik vier jaar geleden voor het ondernemerschap heb gekozen. Omdat ik mezelf graag wil blijven ontwikkelen, door te ondernemen. Mezelf elke dag in die spiegel kijken en eerlijk zijn over de dingen waar ik mee bezig ben.
Dat is mijn intrinsieke motivatie, maar zegt nog niks over de ondernemer die ik ben. En, of ik anderen iets zinnigs kan vertellen over ondernemerschap. Als iemand mij vraagt wat voor ondernemer ik ben, is mijn antwoord vaak: “Ik ben een ondernemer die ervoor kiest om leuke dingen te doen!”. Anders gezegd, ik kies ervoor om opdrachten uit te voeren waar ik als mens kan bijdragen aan de persoonlijke ontwikkeling van anderen, de ontwikkeling van organisaties, én mijn eigen ontwikkeling. Consequentie van deze keuze is dat ik (eerlijkheidshalve) niet heel rijk word, maar ik wel verschil maak met datgene waarin ik onderneem. Als ondernemer heb ik de vrijheid om keuzes te kunnen maken, maar moet ik ze ook maken. Een les die ik gaandeweg het pad van ondernemerschap heb geleerd en met anderen kan delen.
Dus wat kan ik een ander vertellen over ondernemerschap na mijn schamele vier jaar ondernemen? Dat ook deze leercurve geen rechte lijn naar boven is. Het vergt constante oefening door dingen te doen die je niet kunt, in plaats van tijd te verspillen aan het doen van dingen die je al beheerst. Het betekent trainen, zelf reflecteren en heel veel tijd en wilskracht investeren. Zeker 10.000 uur om het niveau van meesterschap te ontwikkelen, wordt wel eens gezegd in de topsport.
Nu ik in mijn vijfde jaar ben gearriveerd en al 9.338 uren aan ondernemerschap heb besteed, ben ik aardig op weg naar dit ‘meesterschap’. Alleen, ondernemerschap is net zoals talent: het is een potentie die door oefening verder wordt ontwikkeld en in de juiste omgeving excelleert. En dat is misschien nog wel de grootste uitdaging van ondernemerschap: iedere keer weer die omgeving vinden waarin je als professional de kans creëert om te excelleren.
